Isha 10 vjeçe por dola në shesh me prindërit, si e mbaj mend rrëzimin e bustit

Orjola PAMPURI

Dita kur shqiptaret si uragan ç’rrenjosen komunizmin…
20 Shkurt 1991,dita kur studentet dhe Dr. Berisha u prine shesheve, dite e madhe per Shqiptaret e Shqiperine, por e paharrueshme dhe per mua.
Familjarisht ishim ne shesh, une dhe im vella ishim te vegjel une 10 vjec e ai 6 vjec, qendruam me prinderit e dajat deri sa statuja e diktatorit u lidh me litar, por ne kete moment njeri nga prinderit na nisi per ne shtepi, duke qene qe e kishim afer, aty diku afer Pazarit te Ri, beme pak rruge e kembengulnim te qendronim. Ndoshta edhe pse femije, urrejtja qe kishim mbartur nga gjyshi per komunizmin ne menyre te pandergjegjshme na bente euforike edhe pse ne ate moshe.
Pas hedhjes se bustit, pasdite prane tij u dogjen veprat e diktatorit, prinderit e dajat e mi ishin atje, edhe pse s’kishin c’te digjnin, pasi ne familjen tone eshte refuzuar cdo liber apo bust i diktatorit, gjithsesi ndihmonin te tjeret……
Keshtu e mbaj mend une ate dite, sot kam kujtimet, ndjeshmerine dhe te gjitha mundesite te qendroj deri ne fund per largimin e diktatorit Rama. Qe pergjegjesia te jete me e madhe, e qe historia te mos perseritet nuk duhet te harrosh te shkuaren.
Para 28 vitesh ndodhi ndryshimi i madh se qindra mijera qytetare rezistuan deri ne rrezimin e shtetit monist, sot 28 vjet me pas klika komuniste ne pushtet me tentakulat e shtrira tek oligarket te cilet jane pjese e klikes komuniste, duhet te kene perfundimisht te njejtin fund.

Artikulli paraprakGazi CS toksik dhe kancerogjen, jo përdorimit të tij kundër protestuesve
Artikulli tjetërMashtrimi i Ramës me pagesat e provimeve të mbartura të studentëve