Daniel Greenfield
Ishte fundi i një viti të madh me tre zero në fundi. Republikanët dhe demokratët kishin kontrolin e plotë të të dy dhomave legjislative me një numër të njëjtë shtetesh. Bëhet fjalë për kohët e vjetra të vitit 2000. Në vitin 2017 republikanët kontrollojnë të dy dhomat legjislative me 32 shtete. 16 shtete më shumë se në vitin 2000. Çfarë ndodhi me demokratët? Ndër të tjera, ata vendosën t’i shisnin bazën dhe shpirtin një bilioneri shumë të keq dhe me një çmim aspak të ulët.
Ishte viti 2004 kur ish-bashkëpunëtori i nazistëve arriti të blejë Partinë Demokratike me dy-tre qindarka që mbante të fshehura poshtë jastëkut. Ai kishte hyrë në luftë me vullnetin e popullit dhe kjo u quajt modestisht “Doktrina Soros”. “Është fokusi qendror i jetës time”, deklaroi Xhorxh Sorosi. Ishte një çështje për jetë a vdekje. Ai u zotua se ishte i gatshëm të bëhej i varfër, vetëm për të mposhtur presidentin e Shteteve të Bashkuara.
Por në fakt ai nuk u bë i varfër dhe vendosi të shpenzojë vetëm 15 milionë dollarë, disa qindarka të vogla që miliarderi i mbante poshtë jastëkut, për të mposhtur presidentin Bush. Sorosi u ngjit mbi podiumin e “National Press Club” dhe deklaroi se kishte një mesazh të rëndësishëm për t’i përçuar publikut amerikan përpara zgjedhjeve që e mbante në një pamfletë dhe një libër që ia drejtoi kamerës. Megjithatë askush nuk e dëgjonte dhe nuk arriti të shiste fushatën e tij antiBush as në një sallë të mbushur me mbështetës të majtë.
Por ajo që mund të bënte, ishte të financonte ata që ishin të gatshëm ta mbështesnin dhe kjo ishte pikërisht ajo që bëri. Paratë filluan të vërshonin nga organizata të dyshimta si MoveOn dhe në vitin 2004, Soros ishte financuesi i saj më i madh. Nuk arriti të rrëzonte Bushin, por arriti të blejë Partinë Demokratike për ta kthyer në lodrën e preferuar të aktivistëve të tij të majtë.
Sorosi nuk ka pasur një sukses të madh në blerjen e zgjedhjeve presidenciale. 25 milionë dollarët zyrtarë që ai investoi për këtë blerje i dhanë dështimin më të madh të vitit 2004. Por paratë e tij arritën me sukses të transformonin Partinë Demokratike dhe ta shkatërronin atë.
Një vit më pas lindi Aleanca Demokratike. Një lumë i pistë parash nga Sorosi dhe miqtë e tij filloi të rridhte drejt organizatave të majta. Sorosi arriti të kthejë Howard Deanin, një politikan i Vermontit dhe figurë tepër e diskutueshme në rrethin radikal të socialistëve të Vermontit, në një figurë kombëtare fituese. Dean nuk arriti të fitonte kandidaturën, por arriti të ribënte Këshillin Kombëtar Demokratik. Qendra e Progresit amerikan e Podestës i çoi demokratët akoma më shumë drejt të majtës dhe ishte pikërisht Podesta ai që rrënoi Hillary Clintonin.
Demokratët u kthyen në një organizatë radikale të majtë, jo si parti kombëtare politike. Partia e Xhefersonit ishte kthyer në partinë e Sorosit. Fitoret e Obamës bënë të mundur fshehjen e katastrofës që po zhvillohej. Partia u zgjua pas Obamës për të kuptuar se kishte humbur bazën e saj të vjetër në jug. E majta ishte zbrazur dhe ishte kthyer në një parti të elitës urbane.
Republikanët kontrollojnë dyfishin e shteteve në dhomat legjislative krahasuar me demokratët. Në 25 shtete ata qëndrojnë në krye të të tri pushteteve, dy dhomat legjislative dhe karrigen e guvernatorit. Pushteti i trefishtë ishte diçka që nuk ishte parë prej kohësh, përveç shteteve të veçantë si Teksasi.
Demokratët kanë një bazë të fortë në bregun perëndimor dhe një korridor të ngushtë në verilindje, por shumë pak pushtet në pjesën tjetër të vendit. Shumica e legjislaturave të vendit ndodhet në duart e republikanëve. Në shtetet e fuqishme si Arkansasi, demokratët janë pothuajse në zhdukje. Partia është kthyer nga një forcë mazhoritare në një lëvizje margjinale.
Problemi është që demokratët nuk kanë ndërmend ta ndryshojnë kursin. Është deklaruar tashmë se Keith Ellison, kreu i Grupit Drejtues Progresiv të Kongresit me një shkuar të shëmtuar naziste do të jetë në krye të Këshillit Kombëtar Demokrat. Pelosi do të mbikëqyrë shkatërrimin në Shtëpinë e Bardhë dhe Obama do të jetë figura kombëtare më e lartë e partisë.
Nuk mund të ketë sinjale më të qarta për të treguar se të majtët kanë ndërmend të ruajnë kursin e tyre. Sorosi dhe miqtë e tij kanë paguar që kjo të ndodhë. Kjo është arsyeja përse Pelosi, me aksesin që ka tek donatorët, do të ruajë pozicionin e saj. Të majtët kanë rikrijuar një Parti Demokratike dhe e kanë margjinalizuar atë. Shumica e këtij shkatërrimi është financuar nga paratë e Sorosit. Si shumë të ligë të tjerë teatralë, Sorosi është kapur në pabesi nga vetë arroganca e tij. Në rast se ai do t’i kishte ndihmuar demokratët pa u përpjekur t’i kontrollojë ata, do të kishte fituar një karrige në tavolinën e partisë kombëtare. Në të kundërt, ai shpezoi një pasuri të tërë për të shkatërruar atë që po përpiqej të kontrollonte.
Xhorxh Sorosi e shihte Amerikën si qendrën e tij ekonomike dhe të pushtetit politik. Nuk i interesonin aspak ato qytete dhe fshatra mbi të cilat kalonte shpesh me avionin e tij privat, por në të cilat nuk ulej kurrë dhe aq më pak për njerëzit që jetonin në to. Si shumë globalistë të tjerë që mendojnë se kufijtë nuk duhet të ekzistojnë, ajo pjesë e Amerikës që atij i interesonte shtrihej në flluskën e majtë ku jetonte elita e tij e çmuar.
Fitorja e Trumpit, njëlloj si Brexit, erdhi për shkak se e majta e kishte harruar klasën punëtore. Vizioni i shkëlqyeshëm i qyteteve multikulturore u shkatërrua brenda një nate. Ideja mbi të cilën Sorosi kishte investuar aq shumë ishte një betejë ndërmjet populistëve kombëtarë dhe ndërkombëtarëve globalistë. Por, ironia është se Bushi nuk ishte aspak nacionalisti që Sorosi mendonte.
Të majtët i përdorën paratë e Sorosit për t’u marrë me fiksimet e tyre të politikës së identitetit, duke i lënë demokratët të paaftë të ndërveprojnë me klasën punëtore. Të majtët urbanë që ishin edhe bërthama e së majtës jetonin brenda botës së tyre të vogël që nuk kishte vend për asnjë tjetër. Sorosi i ktheu demokratët në fanatikë politikë që nuk shikonin dot as gabimet e tyre.
Ai ushqeu një polarizim politik pasi gabimisht besonte se vetëm qendra e pushtetit kishte rëndësi, jo periferia. Kjo ka rezultuar e gabuar si në Shtetet e Bashkuara ashtu edhe në Britaninë e Madhe.
“Do të ketë pasoja të rënda nga deklaratat e tmerrshme që kemi dëgjuar nga kandidatët Trump dhe Cruz”, kërcënoi Soros gjatë fushatës. Ai parashikoi një fitore mbarëkombëtare të Hillary Clintonit, por parashikimi rezultoi i gabuar. Teksa Sorosi investonte më shumë para tek e majta, radikalizmi i tij e distancoi më shumë partinë nga vendi. Nuk ishte as Trumpi dhe as Cruzi ata që vuajtën pasojat, por vetë të majtët e tij.
Xhorxh Sorosi shpenzoi një pasuri të madhe për ta kthyer një parti politike të majtë në një organizatë që nuk arrin të tërheqë më askënd, as të majtët. Ai donte të kontrollonte një vend që nuk e njeh dhe gjatë këtij procesi, arriti të shkatërrojë vetë Partinë Demokratike.
