Prej kohësh druhej në Gjermani për një sulm të madh. E tani ky ndodhi, por pasoja nuk do të mbeten vetëm të vdekurit në Berlin. Terrori do ta ndryshojë këtë vend, mendon Alexander Kudascheff. Gjermania është në zi – në të gjitha godinat zyrtare flamujt janë vendosur në gjysmë shtizë. Atentati i Berlinit e ka tronditur Gjermaninë. Dhe e ka tmerruar. Dymbëdhjetë vetë gjetën vdekjen, gati 50 të tjerë janë plagosur, pjesërisht rëndë. Sulmi, terrori u drejtua ndaj të gjithë vendit, ndaj shoqërisë së lirë, në të cilën jetojnë gjermanët. E po ashtu ai u drejtua kundër një simboli veçanërisht paqësor: tregut të Krishtlindjeve, që e vizitojnë miliona njerëz në periudhën e Adventit – e madje jo vetëm gjermanët, por edhe njerëzit nga e gjithë bota, të cilët të çlirët kalojnë disa orë të dimrit duke shëtitur me gëzimin e pritjes së Krishtlindjeve duke dashur të harrojnë stresin e së përditshmes.
Terror, që drejtohet kundër të gjithëve
Ndaj atentati, ky terror vrasës drejtohet kundër ne të gjithëve, që duam të jetojmë të lirë dhe të shpenguar. Është një akt barbar kundër dëshirës sonë për liri. Ndaj terrori nga Berlini e ndryshon Gjermaninë. Ne nuk jemi më, ashtu siç quhej prej kohësh, në rrjetën e terrorit ndërkombëtar – ne jemi viktimë. Ashtu si anglezët, francezët, spanjollët, izraelitët, amerikanët e të tjerët.
E në këtë mënyrë është fare e parëndësishme, nëse akti është kryer nga një person ,një amok i çoroditur psikikisht, nga një ujk i vetmuar me synime vrastare apo nga një grup i tërë me sfond fondamentalist: Ai prek në palcë shoqërinë e lirë. Ai prek shoqërinë e hapur. Ai prek me tregun e Krishtlindjeve edhe një simbol kristian, një shprehje të traditës dhe identitetit gjerman e europian.
Kancelarja ka të drejtë: Kjo është një ditë e rëndë për gjermanët. Por ndihet (ka pasur edhe në të kaluarën mjaft sulme të vogla apo të mesme terroriste në Gjermani – edhe shumë, që falë Zotit janë parandaluar) se ky atentat është një shenjë e kobshme! Mentaliteti i shoqërisë gjermane do të ndryshojë. Të qenit i çlirët, i shpenguar do të pësojë tkurrje. Liria e jetës e shumëpërfolur, që ne nuk duam të na e rrëmbejë terrori, kjo liri do të spostohet prej ndjesisë së thellë të pasigurisë. Gjermania do të ndihet më e pasigurtë. E do të jetë më e pasigurtë.
A do të pasojë një tërmet politik?
Kësaj i shtohet edhe një tërmet i mundshëm politik, që sjell me vete një atentat i tillë, kur dorasi ndodhet ende në arrati. Një njeri, që në këtë vend kishte gjetur mbrojtje. Një njeri, që kërkonte azil. Një njeri, të cilin ky vend nuk e ka dëbuar. Nëse dorasi është vërtet një refugjat, të cilit vitin e kaluar Gjermania me zemërgjerësi dhe pa kontroll i hapi kufijtë – atëherë politika e Kancelares ndaj refugjatëve do të hasë në stuhi të ashpra. Atëherë do të strapacohet ekstremisht mikpritja shoqërore ndaj njerëzve në vështirësi. Atëherë edhe në Gjermani marshimi triumfues i së djathtës, i mendimit nacional-egoist do të avancojë më shumë se sa vetëm me suksesin duke tërhequr vëmendje. Atëherë shoqëria e hapur do të mbyllet. Atëherë klima në politikën e brendshme do të ngurtësohet. Atëherë liria do të jetë e kërcënuar nga brenda.
Natyrisht duhet që pikërisht në një ditë të tillë të ruash qetësinë dhe arsyen. Por është e vështirë, edhe më e vështirë, të jesh i qetë. Mbrëmja e 19 dhjetorit është një mbrëmje që do ta ndryshojë Gjermaninë. Se deri në ç’masë? Kjo mbetet të shihet.
