Pas denoncimit të parë të mjekut Damiant Kuka, për sistemin e kalbur të shëndetësisë dhe blerjes së vendeve të punës nga 8 mijë-25 mijë euro, një denoncim i dytë bëhet publik.
Martin Mano, kardiolog, nëpërmjet një letre shkruan se edhe pse ka mbaruar “La Sapienza”, nuk e kanë punësuar as mjek fshati.
“Edi Rama na fton t’i tregojmë për eksperiencat negative me administratën. Gjatë fushatës na lodhi kokën duke na thënë se fajin që nuk funksiononte administrata e kishte LSI. Unë eksperiencat e mia s’i kam pasur me të LSI-së, por bash me çurmen e timonierit”, shkruan Mano, që tashmë edhe pse deshi të rikthehej në Shqipëri për të dhënë kontributin jeton në Verona.
Denoncimi i plotë:
Edi Rama na fton t’i tregojmë për eksperiencat negative me administratën. Gjatë fushatës na lodhi kokën duke na thënë se fajin që nuk funksiononte administrata e kishte LSI. Unë eksperiencat e mia s’i kam pasur me të LSI-së, por bash me çurmen e timonierit.
Ja komenti që i bëra unë:
Eksperienca negative?
Kërkoj ndjesë që në fillim për një parantezë të shkurtër që do të bëj.
Jam diplomuar për Mjekësi të Përgjithshme në Universitetin “La Sapienza”, me notë maksimale. Më quani idealist, por edhe budalla nëse dëshironi, por pas diplomimit edhe abilitimit në Itali vendosa të kthehesha në kapërcyell të zgjedhjeve të vitit 2009, atëherë kur PD me LSI do të keqqeverisnin vendin për katër vite. Pas njohjes së diplomës dhe regjistrimit tek Urdhri i Mjekut aplikova për vendet e lira të punës, asokohe në fshatrat e Korçës, që me thënë të drejtën edhe për të marrë vesh se ku kishte vende të lira ishte andrallë më vete pasi drejtuesit lokalë të Shëndetit Publik vetëm më sorrollasnin.
Pavarësisht diplomës sime, me nota të shkëlqyera për më tepër, as punë në fshat nuk arrita dot të marr. Të njëjtit drejtues lokalë ma bënë të qartë me gjuhën e tyre të drunjtë se duhet të drejtohesha tek zyra e punës në selinë e PD-së lokale, ku duhet të dorëzoja aty kurrikulumin bashkë me një kërkesë punësimi.
Nuk kaloi shumë e në janar 2010 largohem përsëri, drejt Veronës kësaj radhe, ku pas një konkursi fitoj të drejtën e specializimit për kardiologji, që e përfundoj me rezultate maksimale në qershor 2015. Kthehem përsëri në atdhe. Duhet të them se kësaj radhe njohja e diplomës mori më shumë kohë, duke u shoqëruar e me një shije të hidhur kur mora në dorë një fletë format A4 të thjeshtë me një njollë gjalpi në njërin cep, të shoqëruar me udhëzimin që ta mbaja me kujdes se “nuk lëshojmë duplikat” (absurd më vete ky).
Gjithsesi dëshira ime ishte të punoja në Korçë. I nxitur edhe nga bonusi që kishte vendosur ministria për pozicionin e kardiologun në Korçë vendos të bëj aplikimin e posaçëm, në fund janari fillim shkurti 2016. Kaloi një muaj dhe nuk marr asnjë përgjigje. Atëherë mendoj të kontaktoj drejtorin e atëhershëm të spitalit të Korçës, me shpresën se mbase do të mund të nxiste ministrinë të përshpejtonte procedurat duke qenë se dhe spitali kishte nevojë për kardiolog.
Përgjigjja që mora më tronditi “sa të jem unë këtu ti nuk vjen të punosh me bonus këtu”. I zoti e jep, tellalli s’e shet. Sot ky zotëri është prefekt i Korçës. Vendos t’i drejtohem përsëri ministrisë personalisht, me anë të disa miqve të mi, arrij të takoj një funksionar të kësaj ministrie duke i shpjeguar situatën. Përsëri takimi më la pa fjalë. Nga mohimi dhe shprehja e padijes që ministria nuk merrej me çështjen e bonusit, kur e vërteta ishte e kundërt, deri tek “ty nuk të takon” apo “pse nuk shkon të kontribuosh për qytetin tënd pa bonus”.
Përsëri e njëjta sjellje, i zoti e jep tellalli s’e shet. Me të dalë nga ky takim kam nisur vetëm një e-mail një shefi kardiologjie për të kërkuar informacion nëse kishin nevojë për kardiolog, përgjigjja erdhi vetëm në një javë, pas një muaji u nisa në Itali sërish dhe nisa punë, ku jam edhe sot e kësaj dite.
Ndërkohë që në Shqipëri harxhova kot 9 muaj të jetës sime në pritje të lëvizjes së qerres së shtetit, që mesa duket nuk lëviz po nuk ia vajise ingranazhet me verdhushka.
I vetmi person që është treguar i gatshëm, përtej pritshmërive të mia ishte zoti Niko Peleshi, të cilin e kontaktova për tjetër arsye, por që i bëri shumë përshtypje se si kishte mundësi që më kishin sorrollatur pa më dhënë zgjidhje.
Nuk e di sa i ndjeshëm jeni ju z. Rama ndaj faktit që Shqipëria po pëson një hemorragji të pandalshme të mjekëve që largohen njëherë e përgjithmonë nga Shqipëria.
Ndoqa vizitën tuaj në urgjencën e Spitalit “Shefqet Ndroqi”, edhe fjalët tuaja se do të vijnë mjekë italianë të punojnë në spitalet tona, falë pagave të majme që do të jepni. Dua vetëm t’ju them se punën nuk e bën vetëm paga, por mbi të gjitha kushtet e punës.
