Enton DACI
Dritan Demiraj ishte në një marshim ditor në pyjet e Michiganit në SHBA, në një trajnim special, kur i telefonojnë nga Tirana dhe Uashingtoni. Prej dy vitesh kolonel Demiraj jetonte në Amerikë pas 32 vitesh në Forcat e Armatosura, posaçërisht në Forcat Speciale dhe regjimentin Komando, ku shërbeu atdheun brenda dhe jashtë në Afganistan e Irak në pozicione drejtuese, duke merituar 42 medalje dhe dekorata të Larta, që nga Medalja Shqiponja e Artë tek dekorata Nderi i Kombit, Medalje e Noble Patron of Armor “2011 e Medalja Army Commendation−s” nga US Army., për misionet luftarake dhe ngritjen e imazhit të vendit. Në SHBA, ushtarakët dhe gjeneralët i ndajnë në dy kategori: të parët janë ata që kanë pluhrin e shkretëtirës në këpucë dhe të dytët janë ata që i kanë llustruar në zyra. Demiraj ka bërë 10 vite misione speciale në terrenet e Mosulit, Herat, Helmand e Kandahar për llogari të luftës pa kompromis ndaj terrorit dhe terroristëve të të gjitha kategorive, duke përfshirë edhe trafikantët e heroinës.
I mësuar t’i shërbejë vendit me gjithë zemër, mendje dhe profesionalizëm, Dritan Demiraj pranoi thirrjen shtetërore të Lulzim Bashës për të qenë në krye të Ministrisë së Punëve të Brendshme për të garantuar zgjedhjet e lira dhe luftuar pa kompromis kultivimin dhe trafikimin e lëndëve narkotike. Imazhi i vendit, qeverisë shqiptare dhe posaçërisht Ministrisë së Brendshme ishte në nivele skandaloze në sytë e partnerëve për shkak tonelatave të kanabisit hapnin mediat evropiane dhe botërore, ndërsa qeveria Rama dhe ministri i Brendshëm Tahiri zotohej se 99% të kanabisit nuk ekzistonte ose ishte asgjësuar. Në këto kushte të vështira, aspak të lehta për çdo politikan karriere, u zgjodh një outsider jashtë politikës, me profilin e një komandanti që di të fitojë dhe të frymëzojë trupën që është në dispozicion.
Nuk është e lehtë të punosh në një mjedis të kontaminuar nga krimi i organizuar dhe politika që minojnë çdo sipërmarrje të shëndetshme. Por angazhimi dhe misioni është gjithçka. Dritan Demiraj i ka dhënë Shqipërisë dhe kombit në planin ushtarak gjithçka që mund t’i jepej në tre dekada: 28 libra, po aq doktrina, manuale dhe kumtesa në fushën e sigurisë dhe kundër terrorizmit vështirë se do të gjendeshin në Evropë.
Shqipëria nuk e ka luksin të mos njohë shërbestarët me të fortë të saj. Dritan Demiraj duhet të kuptojë që për të luftuar fenomenin negativ të trafiqeve, krimit të organizuar dhe terrorizmit në kohë të turbullta është e domosdoshme pasja e aleatëve me uniformë dhe pa uniformë, civilë me një ndjenjë të lartë të detyrës dhe respektit për vendin.
